En esta otra imagen se pueden ver los colores ocres y amarillos producidos por oxidación de la calcopirita, un mineral abundantísimo entre las rocas de este túnel. Ya comenté en la foto anterior que los romanos conocían la asociación del oro y la plata a este tipo de minerales del grupo de los sulfuros, de los cuales se podían extraer por calcinación.
La verdad es que sobre estos temas hay muchas hipótesis pero la motivación para emprender semejantes empresas tenía que ser muy grande. Este es el tunel más largo excavado por los romanos en la península ibérica.Una parte importante de esta entrada se ha desplomado con el paso de los siglos. Aquí la administración no actuó que yo sepa para nada. De hecho está proyectada al parecer una autovía sobre estos terrenos, y la actual N 120 tiene un tunel casi pegado a este.
Es decir no me consta que esto haya sido declarado un bien de interés cultural, pero al menos está bien señalizado.
Hola la imagen del tunel es preciosa con esos colores
y interesante tu explicacion
un beso de Luna
A verdade é que hai moitos lugares que deberian ser declarados de interes cultural, pero xa sabes que sempre prima mais a economia que a cultura, por desgracia.
Gracias pola túa resposta en galego. Prefiro falar en galego e que non copien o que digo para deixar as suas paroxadas por ahi, e moito menos mencionando a miña aldea. Porque sen dubida sacarono de aqui, cando falamos de Forcados, O Pemento, O Toxo... e hoxe apareceu unha desas mensaxes tan desagradables falando da aldea e chamando a Lugo "pobo".
E, para ser sincera, isto ultimo foi o que mais me ofendeu, porque a miña terra doeme moito. E moi importante para min. E que chamen a Lugo pobo... pois doe. Ainda que son unhos ignorantes. Lugo foi un pobo, pero hoxe e unha cidade ben grande. Non ten nada que lle envidiar a Coruña, ainda que esta medrou arredor do mar e Lugo arredor da muralla.
Como atopaches Lugo?? E espero que o da tua nai non fora nada grave.
Notaras no meu galego diversas correntes, pero...
nos meus tempos de estudiante ainda se estaba peleando pola normativa. Asi que unhos ensinaban dunha forma e outros doutra. E ca literatura sucedia o mesmo.
Pero bueno, entendemonos, que e o importante ;)
Bicos
Mery
me encanta es aimagen besitos maria
Muy buena imagen,ese colorido es expectacular.
cariños y buen comienzo de semana.
Una imagen preciosa de verdad.
Espero q tengas un feliz comienzo de semana.
Besos
Pois co galego andamos igual. Vivin os cambios, pero como estaban peleando sempre entre os nacionalistas, os de tendencia tradicionalista e os lusofonos, a verdade e que teño un barullo na cabeza... e ainda mais porque tamen falo portugues e falo a miudo con amigos portugueses, asi que non podo evitar que se me escape algunha expresion XD
A verdade e que hoxe Lugo esta precioso. Ainda que chove, esta moi bonito.
Pasei fronte a Ponte da Chanca e recoñezo que cando mais me gosta e nos dias de choiva. Pode ser que me influise o medrar a caron da estacion do tren e estudiar no Sagrado Corazon. Teño bos amigos que ainda viven na Chanca, e no inverno iamos sempre ali, cun deles que xa traballaba. Teño esa imaxe na mente XD
A casa na que vivin de nena (despois de vivir no Portiño), fronte a Estacion, xa a derribaron. So queda unha parede. E non imaxinas a pena que me da vela asi, porque pasei a maior parte da infancia ali. E claro, acabei a educacion primaria no Sagrado
Corazon.
Entrame certa morriña o ver os cambios que se estan a facer en alguns lugares de Lugo que teñen un gran valor sentimental para min. As Gandaras, o cuartel das idem, o cuartel de San Fernando, a igrexa do Sagrado Corazon...
Son lugares moi concretos que me lembran a infancia e unha parte da adolescencia (os primeiros anos).
E os dias como hoxe, non podo evitar ir o meu antigo colexio e os lugares que conforman esa etapa da miña vida.
O que mais pena me deu, foi que desfixesen o Cuartel das Gandaras, porque eu aprendin a conducir nas suas pistas e o meu pai fixo ali a mili. Sempre me quedaran as imaxes daquela epoca.
Mellor deixote, que hoxe estou moi melancolica.
Bicos
Mery
A verdade é que eu sempre levo unha camara conmigo. Unha dixital, compacta. Porque sempre hay algo que fotografiar. É unha especie de mania, sabes? Unha pomba, por exemplo, pode dar moito xogo. Cando se bañan na fonte da Praza Maior ou comenzan a voar. O concello en diversas circunstancias...
Hoxe foi un bo dia para sacar fotos. O ceo plomizo, a choiva... lastima que non se capten os olores caracteristicos dun dia de choiva.
Bicos
Mery
